Gouden kalf of papieren tijger?

Reeds een jaar of 25 is er sprake van een verschuiving van verantwoordelijkheden van publiek naar privaat. Het idee van de arbocatalogi is te zien als de beoogde en voorlopige kroon op het dereguleringswerk. Werkgevers en werknemers zijn, als zij willen, straks gezamenlijk verantwoordelijk voor de opbouw van oplossingenregisters met daarin middelen voor de aanpak en reductie van arbeidsrisico's in een branche of bedrijf. Gelijktijdig, zo neemt men zich voor, treedt de overheid nog verder terug door specifiek Nederlandse doelvoorschriften en ook regels los te laten en verder uit te laten gaan van Europese wet- en regelgeving. Heel nadrukkelijk, zo blijkt uit de Memorie van Toelichting bij het nieuwste wetsontwerp, wil het ministerie van SZW geen enkel voorschrift geven over de arbocatalogi. Zoals de SER verlangde, zal het bedrijfsleven het vooral zelf mogen gaan doen. Ook geeft SZW in de Memorie van Toelichting geen enkele aanwijzing over de kwaliteit van arbocatalogi, over de manier waarop deze catalogi autoriteit en kracht van bestaan verkrijgen, over de wijze waarop ze actueel moeten blijven, over wie ze beheert, over de onderlinge hierarchie van catalogi van bedrijven en van branches, enzovoort.