Een werknemer werkt sinds 2005 als allround operator. In juni 2017 stapt de werknemer tijdens zijn werk door een niet goed bevestigd rooster in een gat. Hij loopt hierdoor schouderletsel op. Als hij na twee weken afwezigheid weer gaat werken, komt hij met zijn hand in een machine.

De verzekeraar heeft namens de werkgever aansprakelijkheid erkend. De werkgever doet juni 2018 een ontbindingsverzoek. Dit omdat de werknemer niet zou meewerken aan zijn re-integratieverplichtingen en ook wegens een verstoorde arbeidsverhouding.

> LEES OOK: Re-integratieverplichting is geen eenrichtingsverkeer

Werkgever heeft geen deskundigenverklaring van het UWV

Over het verzoek gebaseerd op ernstig verwijtbaar handelen oordeelt de rechter als volgt. Volgens artikel 7:671b lid 5 sub b BW ­— verwijtbaar handelen door het niet nakomen van de re-integratieverplichtingen door de werknemer —zijn er twee redenen voor afwijzing van een dergelijk verzoek van de werkgever. 1) de werknemer heeft hierover geen schriftelijke aanmaning gehad óf 2) de werkgever heeft geen deskundigenverklaring van het UWV waaruit blijkt dat de werknemer deze verplichtingen na kon komen. Deze verklaring is niet overlegd. Daarmee strandt het verzoek voor zover dit is gebaseerd op deze grond.

Pas ná arbeidsongevallen verstoorde arbeidsverhouding

Over de verstoorde arbeidsverhouding concludeert de rechter dat niet is gebleken dat daarvan al vóór de bedrijfsongevallen sprake was. Dat de werknemer ver daarvoor een waarschuwing had gekregen, maakt dat niet anders. Wel blijkt uit verschillende verklaringen dat de arbeidsverhouding onder spanning is komen te staan. De bedrijfsarts meldde al vroeg dat de werknemer de behandeling van zijn werkgever afstandelijk en ongevoelig vond. Ook betaalde de werkgever vanaf het begin van de arbeidsongeschiktheid slechts 70 procent van het loon uit.

> LEES OOK: Ziekteverzuimbeleid, dit moet de preventiemedewerker weten

Betaling van 100% loon? Eerst geen, later afwijzende reactie

Op verzoeken van de werknemer tot betaling van 100% loon reageerde de werkgever eerst niet en later zonder motivatie afwijzend. De uiteindelijke toekenning van het volledige loon in december 2017 presenteerde het bedrijf als prikkel voor ‘beter’ re-integratiegedrag. Dit terwijl nergens uit blijkt dat de werknemer die prikkel nog had: hij handelde volgens de aanwijzingen van de bedrijfsarts. Verder heeft de werkgever de adviezen van de bedrijfsarts (mediation, re-integratie tweede spoor) goeddeels genegeerd of pas heel laat opgepakt.

> LEES OOK: Re-integratieplicht werkt twee kanten op

Daaruit concludeert de rechter dat het verzoek verband houdt met het opzegverbod (art. 7:670 lid 1 BW). Hij wijst het daarom af. In kort geding wordt de werkgever daarnaast veroordeeld tot betaling van het achterstallige loon over de periode juli – december 2017.

Bron: Kantonrechter Utrecht, 4 juli 2018, ECLI:NL:RBMNE:2018:3129
Auteur: Rob Poort | Bureaupoort.nl