Maar christelijk of niet, zonder Calvijn is het niet fijn. Van Calvijn heeft Nederland geleerd wat werken is. En de normen van de eerste “werkcultuur” zijn door hem geformuleerd. Geen kleine prestatie! Nederland is er een van de rijkste landen ter wereld mee geworden. En dat moet worden gevierd. Of tenminste herdacht. Bijvoorbeeld met de vraag: wat betekent werken voor U? En voor uw collega’s? En voor uw bedrijf?

Op de website van het dagblad Trouw (zoek Calvijn) kunt u uw eigen Calvijn-factor bepalen aan de hand van een aantal vragen (google op Trouw Calvijn factor). En als u die van uw collega’s op het werk invoert heeft u meteen de C-factor van uw bedrijf in handen. Ik scoorde 86% op de factor werk. En mijn directe collega scoorde bijna even hoog. Het oordeel: “zeer Calvinistisch, let u wel op uw prive-leven?” Wat moet ik daarmee? En wat moet u er mee? Tegen iedereen die ’s ochtends uw bedrijf in stapt roepen: let je wel op je prive-leven? Zit er niet in.

Wat is uw C-factor? Wedden dat u ook hoog scoort? Zeker weten, want u bent, net als ik, de hele dag bezig met arbeid, gezondheid en verzuim. En u wordt gelukkiger naarmate er minder mensen thuis zijn en meer, goed aan de slag, op het werk. Maar waarom eigenlijk? Waarom ligt half Europa in, zeg maar de Calvijn-vrije zone, ‘smiddags te pitten en zijn wij allemaal aan het werk?

Reken je de siesta om dan heeft half Europa een vierdubbel zo hoog verzuim als wij. En zijn zij ongelukkiger dan wij? Of armer? Waarom zijn Italie, Frankrijk en Spanje dan onze meest geliefde vakantiebestemmingen? Hun mindere arbeidsmoraal wordt door onze Lieve Heer toch maar beloond met een heerlijk klimaat, waarin het goed suffen is in de zon. Waar zijn al die Italiaanse en Spaanse gastarbeiders gebleven die we hier vroeger hadden? Terug naar de zon! Dolce far niente!

Al die mooie steden waar u naar toe gaat bestaan uit huizen en paleizen die ooit zijn gebouwd waarna de bewoners dachten: die kunnen wel zes eeuwen mee. En tot die tijd nemen wij onze rust. Na een heerlijke maaltijd. Want dat is dan ook nog weer wat: in calvijn-vrije landen kunnen ze ook nog eens heel lekker koken. Wat zijn wij toch eigenlijk raar bezig. En wij maar bouwen en slopen en bouwen. Hele Vinexwijken vol. En daarna aan de stamppot. Met rookworst. En spekjes. En als iemand thuisblijft moeten leidinggevenden voorzichtig vragen of er thuis geen problemen zijn…. Een Italiaan komt pas dan naar zijn werk! Ik vindt het maar snert! Ik bedoel maar: werken aan werk is heel nuttig en wenselijk. Maar alleen als het gaat om echt plezierig presteren. Want anders doen we het alleen omdat Calvijn vindt dat het moet….