De rapper in kwestie had een – zoals dat heet – getinte huidskleur en had de mooie auto bij elkaar gerapt. En niet gegapt zoals de agenten die hem staande hielden wellicht meenden. Of verdiend met geldbronnen afkomstig uit een of ander illegaal circuit.

Etnisch profileren als discriminatievorm

Kortom: er was sprake van etnisch profileren. Ik had er daarvoor eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Maar ja, wederom hoor ik niet tot de doelgroep – en mijn auto is een gewone middenklasser. Een begrip dat nauw verwant is met etnisch profileren is discriminatie. Dat kent verschillende verschijningsvormen en komt ook in ons land helaas nog maar al te vaak voor. Zo bleek ook weer uit de jaarcijfers over 2016 die eind maart van dit jaar naar buiten werden gebracht door het college voor de Rechten van de Mens. Het college kreeg dat jaar meer dan 600 meldingen over discriminatie vanwege de afkomst van mensen. Bijna 100 mensen vroegen het College om een uitspraak. Daarop volgden ruim 30 oordelen dat er inderdaad sprake was van discriminatie gerelateerd aan afkomst.

> Bekijk het jaarverslag 2016 van het College voor de rechten van de mens

Discriminatie door denken in stereotypen

Maar dat is niet de enige vorm waar het College mee te maken had – en heeft. Over heel 2016 kwamen er ruim 3100 vragen en werd in 151 zaken een uitspraak gedaan over discriminatie. Daarbij ging 20 procent over handicap/chronische ziekte, gevolgd door ras/afkomst (19%) en geslacht (17%). Voorzitter Adriana van Dooijeweert gaf in een toelichting aan dat mensen vaak niet door hebben dat zij discrimineren. De oorzaak is dat mensen vaak in stereotype beelden en categorieën denken. Zoals: vrouwen zijn zachtaardig, homo’s kunstzinnig, ouderen inflexibel en Marokkanen … Dergelijk negatieve stereotypering leidt ook bij werving en selectie tot systematische onderschatting van de kwaliteiten van sollicitanten met een buitenlandse achtergrond. Ook door werkgevers die uitdrukkelijk niet willen discrimineren.

Andere vorm: zwangerschapsdiscriminatie

Van een hele andere orde is de zwangerschapsdiscriminatie. Ja, ook dat bestaat. Volgens het college heeft bijna de helft van de vrouwen daar in meer of mindere mate mee te maken. Ze worden dan afgewezen bij sollicitaties, hun contract wordt niet verlengd of ze kunnen geen promotie maken. Maar onze regering staat paraat: volgens demissionair minister Asscher mag bij sollicitaties een dikke buik absoluut geen reden zijn om iemand af te wijzen. Samen met maatschappelijke organisaties werkt hij eraan om deze vorm van discriminatie verder terug te dringen.

Ik ben benieuwd naar het vervolg. Zeker nu een belangrijke speler in het politieke veld het voorstel om de pappadag uit te breiden controversieel heeft verklaard. In de ons omringende landen bestaan dergelijke regelingen al lang. Vaak met meer pappadagen dan het voorstel dat nu in de koelkast is gelegd. Dat lijkt me voor de aankomende papa’s toch ook een vorm van discriminatie. O ja, en ik behoor niet tot de doelgroep!

Auteur: Rob Poort | Bureaupoort.nl