Tijdens het transport van al die producten uit andere delen van de wereld reist er weleens een ongenode gast mee. Spinnen, ratten, slangen, kevers en muggen verschansen zich in de scheepsruimen, zeecontainers en vrachtruimtes. En dat willen we niet.

Een kleine greep: Giftige spin klimt uit bananendoos in supermarkt (2018), Duitse supermarkt ontruimd om giftige spin in doos bananen (2018) en Grootste spin van Europa gevonden in bouwwinkel in Alblasserdam (2019).

Nu merkten we al bij de kolonisatie van Australië dat het niet handig is om beesten naar buiten hun oorspronkelijke leefgebied te verplaatsen. Zonder hun natuurlijke vijanden planten konijnen zich als een razende voort en vreten ze heel Down Under kaal. En ook de Europese karpers en Arabische kamelen verdringen er de inheemse diersoorten.

Wel de producten, niet de spinnen en slangen

We willen dus wel de buitenlandse producten en lekkernijen, maar niet de invasieve diersoorten met bijbehorende ziektes en overlast. Daarom begassen we scheepsladingen. Zo voorkomen we ook dat mooie tapijten kapot geknaagd bij ons aankomen.

En dat werkt. Redelijk. Door het gassen sterven de beesten voor ze nieuw territorium betreden. Maar dat gas gaat nergens heen. Opgesloten in container of laadruimte reist het mee naar bijvoorbeeld ons land. Iedereen die vervolgens de gegaste container opent of in het gegaste laadruim werkt, ademt het gas in.

Lang genoeg gas is ook schadelijk voor de mens

Mensen zijn een stuk groter dan het ongedierte dat we gepland doden. Maar als de hoeveelheid gas groot genoeg is of de blootstelling lang genoeg duurt, is het gas ook schadelijk voor de mens.

Daarom probeert Europa al tijden de labeling van schepen en containers op orde te krijgen. Er hoort op te staan dat er gegast is. Maar die administratie is lang niet op orde. Om die reden zijn er protocollen bij ontvangst van ladingen: altijd meten voor je iets opent of betreedt en altijd luchten.

Helaas gaat dat regelmatig fout. Dat zien we terug in de kranten:

Ook uitdamping uit producten leidt tot problemen

Het is trouwens niet alleen ongediertegassing wat tot problemen leidt. Bij het maken van matrassen, speelgoed, schoenen, enzovoort ontstaan stoffen die daarna uitdampen uit de producten. In een container of laadruimte hopen die stoffen zich ook op. Vervolgens gebeurt bij het openen hetzelfde als bij de gassen: mensen kunnen ziek worden.

Het goede nieuws is dat heel dit gebeuren meestal voor consumenten geen probleem is. Tegen de tijd dat die de producten in huis krijgen, is er al zo vaak overgeladen, uitgepakt en doorgevoerd dat alle stoffen verwaaid of voldoende verdund zijn.

Spinnen, bananen en gas, wat moet ik hier nu mee?

Maar wat moet ik her nu mee?

Ik heb geen invloed op de manier waarop producten worden gemaakt.
Plus ik heb geen invloed op de etiketten die verzenders op hun lading plakken.
Ook heb ik geen invloed op het netjes volgen van procedures door transporteurs en verladers.
En ik word er niet ziek van.
Dus.

Beslissen of u spullen uit Verweggistan koopt en waar

Maar … ik kan beslissen óf ik spullen koop en zo ja, waar. Of ik één duurzaam cadeau geef of een zak vol goedkope meuk uit Verweggistan. Of ik Hollandse appels koop of bananen uit Suriname. Maar wat doe ik met mijn koffie? En met mijn chocola?
Stapje voor stapje. Elke druppel is er één.

Laten we afsluiten met een fun fact. De Scheveningse supermarkt waar een vogelspin werd aangetroffen, heeft na het halen van de krant een enorme groei in klantenaantallen gekregen.

We zijn een raar volk.

Tamara Onos | arbeidshygiënist bij Auxilium HSE. Blogt over de pracht en problemen van werk op www.tamaraonos.nl.