Op verzoek van de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid ontwikkelde de Gezondheidsraad twee kaders waarmee werkgevers kunnen beoordelen wanneer vaccinatie aan te raden is: één om de gezondheid van werknemers te beschermen en één in het belang van derden. Want wanneer iemand in zijn werk in aanraking komt met infectieziekten, heeft dat niet alleen gevolgen voor de werknemer zelf. Hij kan ook anderen besmetten, waaronder kwetsbare patiënten of kleine kinderen.

Arbeidshygiëne

Vaccinatie is niet de eerste stap, stelt de Gezondheidsraad. Bij de keuze van maatregelen om de blootstelling te voorkomen of te beperken, moet de werkgever de arbeidshygiënische strategie in acht nemen. Dit betekent dat de werkgever eerst probeert het risico bij de bron aan te pakken, of dat hij indien nodig persoonlijke beschermingsmiddelen (zoals handschoenen en mondkap) aanbiedt. Maar als dat onvoldoende bescherming biedt, heeft een werknemer recht op vaccinatie.

Niet verplicht

Vaccinatie is niet wettelijk verplicht. Als een werknemer echt geen spuit blieft, dan moet er meer aandacht besteed worden aan de persoonlijke beschermingsmiddelen, of eventueel aan vervangende werkzaamheden.

Maar een werknemer mag het gevaar dat hij kan opleveren voor anderen niet licht opvatten, meent de Gezondheidsraad. Wanneer kwetsbare derden risico op besmetting lopen, is vaccinatie een morele een morele verantwoordelijkheid van de werknemer. De Gezondheidsraad vindt dan ook dat een werkgever in zulke gevallen werknemers met nadruk mag vragen zich te laten vaccineren.