Die baas op zijn beurt vraagt zich af of het werk misschien te belastend is. En of er wel hard genoeg gewerkt wordt aan een terugkeer.

Twee kampen

Tijdens de begeleiding van het herstel zien we ook twee kampen. De huisarts en de reguliere fysiotherapeut houden zich bezig met de behandeling van de klacht. Zij hebben geen enkel idee van de werkbelasting en die vormt dus op geen enkele manier onderdeel van het behandelprogramma. Dit is geen verwijt aan de uitvoerende, maar een gevolg van het systeem. Hun doelstelling is de algehele gezondheid van de patiënt. Pas als de patiënt pijnvrij is en de schouder weer normaal belastbaar, komt de terugkeer naar het werk in beeld. Dat is dan een traject dat de bedrijfsarts oppakt. Die heeft de focus op het werk en houdt zich verre van behandeling.

Kloof

Zie hier de kloof tussen de reguliere gezondheidszorg en de bedrijfsgezondheidszorg in de praktijk. Diverse onderzoeken laten zien dat een betere samenwerking veel gezondheidswinst en een grote kostenbesparing kan opleveren (zie ‘Structurele verandering gezondheidszorg werkenden bittere noodzaak’ 2010 waarin TNO becijfert dat er 2 miljard kan worden bezuinigd en zie ook Kabinetsreactie Toekomst Arbeidsgerelateerde Zorg – SER). Maar helaas lijkt het een moeilijk te overbruggen kloof. De belangen van werknemers en werkgevers lijken tegengesteld, en ook de gescheiden financiering is een obstakel.

Topsport

In de topsport is het ondenkbaar dat iemand die herstelt van een schouderklacht eerst een tijd lang bij de therapeut loopt en pas als alles weer een beetje is genormaliseerd, start met de training voor terugkeer in het veld. Herstel van de klacht en terugkeer op het speelveld zijn in die sector volledig met elkaar verweven en dat is de enige werkbare manier. Er is één begeleidingstraject met één begeleider en één doel: verantwoord, maar zo snel als mogelijk terug in het speelveld.

Arbeidsgerichte herstelbegeleiding

Dat idee is goed te vertalen naar de praktijk van de heftruckchauffeur. Het heet ‘arbeidsgerichte herstelbegeleiding’ en wordt uitgevoerd door een gespecialiseerde fysiotherapeut. Vanaf dag één wordt een programma opgesteld dat rekening houdt met de later te verwachten werkbelasting. Behandeling en begeleiding naar het werk zijn volledig met elkaar verweven. Sterker nog, de gedoseerde werkbelasting is een essentieel onderdeel van de behandeling. De herstelbegeleider weet precies wat de werkbelasting inhoudt, kent de werkplek en kan de dosering van het werk in overleg met de leidinggevende precies afstemmen op het herstelproces.
Een ander belangrijk onderdeel van de begeleiding is het onderzoek naar de mogelijke oorzaken in het werk en uiteraard de verbetering daarvan. Ook hier zien we één programma, één specialistische begeleider en één gezamenlijk doel.

Nieuwe discipline

Een dergelijke arbeidsgerichte herstelbegeleiding is een nieuwe discipline die steeds vaker wordt toegepast. Bedrijven bieden deze deskundigheid vrijblijvend en in goed overleg met de medewerker aan, vanuit de gedachte dat beide partijen baat hebben bij een goed verlopend herstelproces. De belangen liggen in deze context in dezelfde lijn en medewerkers zijn enthousiast omdat zij antwoord krijgen op de eerder genoemde vragen.

Brug slaan

Deze ontwikkeling laat zien dat het mogelijk is om een brug te slaan tussen de reguliere gezondheidszorg en de bedrijfsgezondheidszorg. Niet vanuit het idee van samenwerken of afstemmen, maar met een expertise die tussen deze domeinen ligt en die gericht is op de werkgerelateerde klacht. Het is nu nog aan de verzekeraar om met een goed idee te komen voor de financiering.

> Bert van de Wijdeven, adviseur/trainer en mede-eigenaar van Buro voor Fysieke Arbeid, verzorgt de sessie ‘Niets mooier dan leren van fouten’ op 17 november tijdens het congres Het risico van het vak in Corpus, Leiden.