De ontwikkeling van werkkleding is ver voortgeschreden sinds de tijden van de blauwe overall. Dat is mooi, maar leidt soms ook tot ingewikkelde keuzes. Bijvoorbeeld voor het te gebruiken materiaal.

In de industrie en bij lassen kiest men voor een flexibele en duurzame combinatie van katoen en polyester, die vervolgens wordt geïmpregneerd met een beschermende laag. Dat lijkt op het eerste gezicht misschien vreemd, want er zijn andere stoffen die inherent brandvertragend zijn, zoals de aramiden en de modacryls. Het probleem is dat die voor veel (zware) werkzaamheden minder geschikt zijn. Ze zijn niet comfortabel en ook nog eens erg duur. Bij wat langer gebruik ontstaan er op het oppervlak bovendien allemaal kleine bolletjes, pilling genaamd, en dat gaat ten koste van de esthetiek.

Klantspecifiek

Daarmee stuiten we op een groot verschil met de tijd van de blauwe overall: er is meer aandacht voor het uiterlijk van de kleding. Veel organisaties kiezen zelfs voor specifieke – beschermende – bedrijfskleding. Die leidt tot meer herkenbaarheid en tot een professionelere uitstraling; een visitekaartje van de organisatie. Hoezeer die trend inmiddels is ingeburgerd, blijkt wel uit het feit dat je die specifieke bedrijfskleding ook ziet bij kleinere bedrijven. Het is tegenwoordig namelijk al mogelijk om vanaf dertig stuks werkkleding een klantspecifiek product te laten maken.

Aanvullende eisen

Ook stellen organisaties vaak aanvullende eisen. Dan gaat het niet alleen om een zakje voor de portofoon, maar ook om een streven naar extra veiligheid. Zo maakt een grote overheidsorganisatie haar medewerkers zichtbaarder door een verticale reflecterende striping aan te brengen op de broek. Een groot bedrijf in de transportbranche wil de horizontale reflectie ook laten doorlopen over de schouder. Dat alles zonder dat de Europese norm dit voorschrijft.

Meerdere normen

De grootste uitdaging ontstaat als de kleding moet voldoen aan meerdere normen. Om de zichtbaarheid te vergroten werken fabrikanten met reflecterende delen, die zij natuurlijk aan de kleding moeten vastnaaien. De naden die hierdoor ontstaan, kunnen gevolgen hebben voor de waterbestendigheid of de bescherming tegen chemische stoffen. Dus moeten fabrikanten een oplossing vinden waarmee zij het beste uit die twee werelden verenigen. En die oplossing moet vervolgens natuurlijk uitgebreid worden getest.

Dit is een fragment uit het artikel ‘De invloed van materiaal’. Lees het volledige artikel van auteur Milou Diepstraten in het decembernummer van Vakblad Arbo.