De kantonrechter wijst de vordering af, met name omdat de werknemer het risico dat hij liep door geen autogordel te dragen, zelf heeft aanvaard. De werknemer voert aan dat het ongeval niet is veroorzaakt doordat hij zijn gordel niet droeg. Verder wijst hij erop dat hij op de polderweg waar het ongeval gebeurde, bewust geen gordel droeg omdat hij door een traumatische ervaring bang was de auto niet tijdig te kunnen verlaten als die in het water zou terechtkomen.

Beroep bij het hof haalt niets uit. Het hof is van oordeel dat het niet dragen van een autogordel bewuste roekeloosheid met zich meebrengt.
De werknemer gaat in cassatie. De Hoge Raad overweegt dat aansprakelijkheid van de werkgever niet kan worden gegrond op art. 7:658 BW, omdat de zeggenschap over het gebruik van de auto geheel bij de werknemer berustte. Maar omdat de werkgever zich als goed werkgever moet gedragen (art. 7:611 BW), hoort hij wel te zorgen voor een behoorlijke verzekering van werknemers wier werkzaamheden ertoe kunnen leiden dat zij als bestuurder van een motorvoertuig betrokken raken bij een verkeersongeval. Om de omvang van deze verplichting vast te kunnen stellen, moeten alle omstandigheden worden meegenomen.
Daarbij moet in het bijzonder worden gekeken naar de destijds bestaande verzekeringsmogelijkheden en de heersende maatschappelijke opvattingen over de vraag voor welke schade een behoorlijke verzekering dekking moet bieden. Dat hoeft niet voor schade die het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer. De werkgever kan aan een dergelijke verplichting ook voldoen door de werknemer financieel in staat te stellen zelf te zorgen voor een behoorlijke verzekering.
In dit geval moet – na terugverwijzing naar een ander gerechtshof – worden onderzocht of een behoorlijke verzekering dekking had kunnen bieden. Het feit dat de werknemer er bewust voor heeft gekozen de gordel niet te dragen, rechtvaardigt volgens de Hoge Raad niet zonder meer de conclusie dat er dan sprake is geweest van bewuste roekeloosheid.