De pilot bestond onder andere uit een tweetal workshops. De eerste workshop startte met twee korte films: een PIMEX-film en een interview met een OPS-patient. De films raakten de aanwezigen. In het vervolg van de bijeenkomst bleek dat de gebruikers veel belemmeringen ervoeren bij de overstap naar oplosmiddelvrije producten. Opmerkelijke conclusie was dat in ons land nog nooit is onderzocht of het werken met oplosmiddelarme producten in de parketbranche duurder of goedkoper is dan het werken met oplosmiddelhoudende producten.

De workshop creeerde commitment en leidde tot concrete afspraken waarmee partijen aan de slag konden gaan. Een van de deelnemers merkte op dat de gebruikte aanpak nieuw is in de branche: men was niet gewend om door te praten tot er een oplossing was. De deelnemers merkten op dat de veilige omgeving en de neutrale workshopleiding met specifieke kennis uitnodigend werkten op het ontstaan van vrije gesprekken.

Enige maanden later, tijdens de tweede workshop, bleek dat de meeste afspraken van de eerste workshop waren opgepakt. Ook bleek dat het grote vooroordeel in de parketbranche, dat het duurder is om te werken met oplosmiddelarme producten, niet in overeenstemming is met de werkelijkheid. Verder werden er vele nieuwe ideeen ontwikkeld over communicatie naar de betrokkenen in de sector.

De aanwezigheid van praktijkmensen werd algemeen gezien als een belangrijke voorwaarde voor het succes van de bijeenkomsten. En omdat er geen geld verdeeld hoefde te worden en iedereen gericht was op hetzelfde onderwerp, was er geen sprake van belangenverstrengeling. Hierdoor was het ‘politieke spel’ niet aanwezig en konden de deelnemers vanuit respect met elkaar samenwerken. De specifieke aanpak heeft geleid tot een werkelijke aanpak en oplossingen, en verwacht mag worden dat de feitelijke blootstelling aan organische oplosmiddelen zal afnemen.

Auteurs: Frank Brekelmans, Henja Treur en Albert Hollander