De politieman geeft echter niet op. Hij vindt de overplaatsing naar de binnendienst met als argument dat zijn haardracht een autonome of rechts-extremistische uitstraling heeft, nog steeds onterecht. Die opdracht heeft inbreuk gemaakt op zijn grondrechten.

De Centrale Raad van beroep overweegt, dat het feit dat de man niet meer bij de politie werkt geen reden is om de zaak niet te behandelen. Het gaat immers om de vraag of er inbreuk is gemaakt op zijn rechtspositie. De korpsbeheerder vindt de opdracht om binnendienst te doen niet meer dan een normaal sturingsmiddel dat hij heeft op grond van zijn werkgeversgezag.

Zeker nu het verrichten van binnendiensten behoort tot de normale werkzaamheden van een politieman. Daardoor is deze niet in enig rechtspositioneel belang getroffen.

Maar de raad stelt vast dat de politieman was belast met directe hulpverlening in de wijk. Per dienst verdeelde de chef de werkzaamheden, waarbij twee medewerkers per ploeg de buitendienst deden. De overplaatsing naar de binnendienst betekende een wijziging in het ploegrooster van de politieman en is te zien als een gedeeltelijke ontheffing van de taken die hij regulier verrichtte, te weten het doen van buitendienst.

Dat het verbod maar twee dagen betrof, doet niet ter zake. De man ging daarna op vakantie, anders had het verbod zeker langer geduurd. Het gaat hier om beperking van artikel 10 en artikel 11 van de Grondwet en artikel 8 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden.

Ten slotte vindt de raad dat het kapsel van de politieman niet gelijk gesteld kan worden met de illustratie van de hanenkam die staat in de ‘aanbeveling uiterlijke verschijning tijdens diensttijd’. De (resterende) haardos van de politieman was immers van (zeer) beperkte lengte en daarmee niet in strijd met de eisen van representativiteit en professionaliteit. De beslissing van de korpsbeheerder wordt vernietigd.