In hoger beroep van B&W oordeelt de Centrale Raad van Beroep dat verslaving op zich geen verontschuldigende factor is bij de beoordeling van onder invloed van die verslaving gepleegd plichtsverzuim. Dat is alleen anders als die verslaving te wijten is aan een ander, niet door die verslaving veroorzaakt psychisch defect, waardoor de betrokkene niet meer in staat is zijn wil ten aanzien van zijn drinkgedrag in vrijheid te bepalen. Maar een dergelijke uitzonderlijke situatie is hier niet aannemelijk geworden.

De Raad is op grond van de rapporten van door de rechtbank ingeschakelde deskundigen van oordeel dat er bij deze ambtenaar geen sprake is van een persoonlijkheidsstoornis of psychisch defect dat hem belette in vrijheid zijn alcoholgebruik te bepalen. Het plichtsverzuim kan hem daarom worden toegerekend en daar mocht hij voor gestraft worden. De Raad acht het onvoorwaardelijk ontslag niet onevenredig aan de aard en de ernst van het gepleegde plichtsverzuim. Daarbij wordt in aanmerking genomen dat de ambtenaar diverse keren is gewaarschuwd en ook al eerder disciplinair was bestraft.