Volgens de rechter is de werknemer gevallen in het kader van de uitoefening van zijn werkzaamheden. Het is algemeen bekend dat het door vorst en/of sneeuw glad kan worden en dat men dan kan vallen en schade kan oplopen. Daaruit volgt dat de werkgever, op een bedrijfsterrein waar werknemers werken, maatregelen moet nemen om het risico van gladheid te beperken. In redelijkheid mag van een werkgever niet worden verwacht dat hij het gehele bedrijfsterrein vrij van gladheid houdt. Maar wel kan worden verlangd dat er bij opkomende vorst op bepaalde plaatsen wordt gestrooid. De omvang daarvan hangt van de omstandigheden af.

De werkgever hanteert een ‘Procedure gladheidsbestrijding’ waarvan de rechter oordeelt dat deze voldoet aan de instructieverplichting van art. 7:658 BW. De instructie is inhoudelijk ook voldoende adequaat, omdat aangegeven is dat de belangrijkste routes en het parkeerterrein als eerste worden gestrooid. De kantonrechter is echter van oordeel dat de procedure op de dag van het ongeval onvoldoende is uitgevoerd.

Er is niet meer gedaan dan de strooiwagen over de weg te laten rijden waarbij erop werd vertrouwd dat ook strooisel op het voetpad naast de weg voor de kantine zou komen. Maar de gladheidsbestrijding schrijft voor, dat ‘om ongevallen te voorkomen wanneer mensen naar het werk komen, het van belang is dat alle loop- en fietspaden, trottoirs rondom de kantoren en zebrapaden gestrooid worden’. Bovendien had de bewaking moeten controleren of de bewuste paden na het strooien niet meer glad zijn. Er kan dan zelfs met een handstrooiwagen extra worden gestrooid en dat is niet gebeurd.

De kantonrechter concludeert dat uit de eigen stellingen van de werkgever volgt dat hij zijn zorgplicht niet is nagekomen. Dus is hij aansprakelijk voor de schade.