In een procedure tussen de werknemer en de werkgever oordeelt het gerechtshof, anders dan de kantonrechter, dat het zorgplichtartikel niet van toepassing is. Het hof vindt wel dat de werkgever als goed werkgever een adequate voorziening voor ongevallen in het verkeer voor de werknemer had moeten treffen of de man erop had moeten wijzen dat hij dit zelf had moeten doen. Omdat dit is nagelaten, is de werkgever op grond van art. 7:611 BW aansprakelijk voor de door de werknemer geleden schade. De werkgever heeft vervolgens de verzekeraar verzocht dekking te verlenen, maar die heeft dat geweigerd.

De werkgever vordert nu dat de verzekeraar gehouden is tot nakoming van zijn verplichtingen voortvloeiende uit de verzekering. De kantonrechter wijst de vordering af en de werkgever gaat in beroep.

Voor de vraag of de aansprakelijkheid van de werkgever voor schade van de werknemer is gedekt onder de polis overweegt het hof dat tussen partijen niet in geschil is dat de polisdekking is beperkt tot personen- en zaakschade. De vraag is nu of de schade waarvoor de werkgever aansprakelijk is, een ongevals- en dus personenschade is of een (niet onder de polis gedekte) zuivere vermogensschade.

Het hof is van oordeel dat het hier gaat om wanprestatie van de werkgever ten aanzien van zijn verplichting op grond van goed werkgeverschap om zorg te dragen voor een behoorlijke verzekering van zijn werknemers. De schade die de werknemer daardoor lijdt, bestaat eruit dat hij een verzekeringsuitkering misloopt. Dat betekent dat de werknemer door de wanprestatie van de werkgever vermogensschade lijdt die niet wordt gedekt door de polis. Het beroep van de werkgever wordt afgewezen.

Wilt u meer jurisprudentie? Lees Vakblad Arbo>>