Daarop gaat de werknemer in beroep. Hij stelt dat hij de schoonmaaksters slechts af en toe een zoen gaf en daar niets onoorbaars mee bedoelde.

Volgens het hof staat vast dat de onderhoudswerknemer beide schoonmaaksters regelmatig heeft

gezoend. Het kan zijn dat hij daarmee alleen zijn genegenheid wilde tonen, maar ongewenst zoenen

op het werk, buiten gelegenheden als verjaardagen, recepties en andere bijzondere gebeurtenissen

waar in de regel ook anderen bij zijn, is een vorm van fysiek gedrag met een seksuele ondertoon. En

dan is er sprake van seksuele intimidatie, zoals bedoeld in art. 7:646 lid 8 BW.

Vlekkeloos verleden

Dit neemt niet weg dat ontslag op staande voet een uiterst middel is waarvan de inzet niet altijd is

gerechtvaardigd. Vaststaat dat de werknemer niet meer heeft gedaan dan alleen zoenen. Hij was

op het moment van het ontslag op staande voet 62 jaar oud en had een vlekkeloos arbeidsverleden

van 15 jaar. Daarbij wordt niet uitgesloten dat de werknemer zijn gedrag zou hebben aangepast,

als de werkgever hem te verstaan zou hebben gegeven dat dit soort gedrag niet zou worden

getolereerd op straffe van ontslag. Ook is er, ondanks de omvang van het bedrijf, geen werk gemaakt van het opstellen van heldere gedragsregels die aan de werknemers ter kennis zijn gebracht. De aanwezigheid van klachtenprotocollen en contactpersonen hadden de klagende schoonmaaksters immers weerbaarder gemaakt.

Het hof sluit ook niet uit dat beide schoonmaaksters het met een mildere sanctie eens waren

geweest, zeker nu de betrokken werknemer niet langer hun leidinggevende zou zijn. Het hof ziet

daarom geen dringende reden tot ontslag en vernietigt het vonnis van de kantonrechter.

(Gerechtshof Leeuwarden, 10 april 2011, Prg 2012, 152; LJN BW1643)

Wilt u meer jurisprudentie? Lees Vakblad Arbo>>