Organisaties die hun veiligheidsniveau willen verhogen kunnen daarom veel leren van de luchtvaart. Over de nadrukkelijke aandacht voor de human factor bijvoorbeeld, die vanaf de jaren 60 het aantal ongevallen spectaculair deed dalen.

Inspirerende voorbeelden

Benno Baksteen, voorzitter van de Dutch Expert Group Aviation Safety, doet in het artikel ‘De H-factor’ in het maartnummer van vakblad Arbo uit de doeken welke inzichten het veiligheidsbeleid bij luchtvaartorganisaties vormgeven. Integratie van diverse processen in een veiligheidsmanagementsysteem (VMS), het inzicht dat veiligheid geen absoluut begrip is, de rol van simulators om noodzakelijke kennis en kunde te krijgen in complexe failure-scenario’s; het zijn allemaal inspirerende voorbeelden voor de veiligheidskunde.

Drift into Failure

Het veiligheidssysteem moet weerbaar zijn. Door processen die zich makkelijk aanpassen aan wisselende omstandigheden bijvoorbeeld, maar ook door meervoudige uitvoering van essentiele hardware en training van het laatste redmiddel, de creatieve mens. Helaas zijn kosten van investeringen hierin wel kwantificeerbaar, terwijl opbrengsten van het opvangen van niet te voorspellen gebeurtenissen dat niet zijn. Besparingen zijn dan verleidelijk, maar kunnen leiden tot sluipende en onzichtbare aantasting van het veiligheidsniveau. In de luchtvaart noemt men dit de Drift into Failure.

> Lees over deze en andere inzichten uit de luchtvaart het volledige artikel in Vakblad Arbo>>.