het heel goed mogelijk dat het beeld dat je had van het vak niet strookt met de werkelijkheid. Bij mij kwam dat goed, maar veel mensen zijn ongelukkig in hun beroep en hebben daar dagelijks last van.

Uit onderzoek blijkt dat maar liefst 70 procent spijt heeft van de gemaakte beroepskeuze. Een bron van veel ongeluk en stress. Gelukkig is een diploma tegenwoordig allang geen eindpunt meer. Eigenlijk zouden we onszelf permanent de vraag moeten blijven stellen wat we in de toekomst willen worden.

Of misschien nog beter: de werkgever zou ons moeten dwingen om die vraag voortdurend te blijven beantwoorden. Want als moderne werknemers zijn we verantwoordelijk voor onze eigen inzetbaarheid, zo vinden steeds meer mensen. Gelukkig doen we dat niet alleen, want tweederde deel van de werkgevers investeert nog altijd in de opleiding van werknemers, zo geeft het SCP aan. En dat ondanks de crisis en de toename van het aantal flexwerkers.

Maar moet leren dan per se veel geld kosten? Eenderde van de werknemers volgt immers geen opleidingen… Er is natuurlijk de klassieke manier: in een klaslokaal met een docent ervoor, op de werkvloer met een begeleider. Maar we zien ook nieuwe manieren van leren. Meer en meer betrekken werkgevers de sociale omgeving bij de leeromgeving, zo geeft Paul Kemper in dit nummer aan. Dat doen ze met bijvoorbeeld sociale media en coaching. En het artikel over de gemeente Heerhugowaard laat zien dat leren van collega’s een spotgoedkope manier van opleiden kan zijn met een verbluffend resultaat.

De vraag wat je later wilt worden blijft ons sturen in de manier waarop we perspectief op de arbeidsmarkt houden. Het is een kwestie van gewoon bijblijven. In samenspraak met de werkgever, op een innovatieve manier. Een hele uitdaging, ook voor arboprofessionals.

Jacqueline Joosten is hoofdredacteur van het Vakblad Arbo>>