Ronduit schokkend is dat 74 procent van de Europese bedrijven nog steeds geen procedures heeft om dit soort psychosociale risico’s aan te pakken, zo laat een recent rapport van EU-OSHA zien. Het woord intimidatie roept bij veel mensen associaties op met ongewenste seksuele avances, stenengooiende feestgangers, agressieve patienten of verhaal halende clienten. Agressie van buitenaf dus.

Minder snel denken we aan terreur op onze eigen werkvloer. Van de Rijkmannen-Groenink-in-het-klein. Toch zijn die er. En het is nog lastig aan te kaarten ook. Want naar wie moet je in ’s hemelsnaam toe als je collega’s dagelijks water in je veiligheidsschoenen gooien en je leidinggevende dit oogluikend toestaat? Als je nooit meegevraagd wordt voor de lunch? Of als je manager je negeert en je structureel de rotklussen geeft?

Alle bedrijven zouden over gekwalificeerde vertrouwenspersonen en een klachtencommissie moeten beschikken bij wie gepeste werknemers hun verhaal kwijt kunnen. Riek Vilters geeft in het oktobernummer van Arbo aan wat hun rol kan zijn. Klagen blijft echter de omgekeerde weg. Belangrijker is het dat leidinggevenden het goede voorbeeld geven. Dat zij altijd respectvol met hun werknemers omgaan en hard optreden tegen intimidatie.

Het is ook niet meer dan hun plicht. Want een geintimideerde werknemer is eerder ziek en kan in de WIA belanden. Dat brengt de organisatie schade toe. De terreur op de werkplek kost het bedrijfsleven jaarlijks miljoenen aan ziektegelden en juridische vergoedingen. Om nog maar niet te spreken van het persoonlijk leed van de getroffenen.

Om een lang verhaal kort te maken: zorg ervoor dat uw organisatie een gedragscode voor  ongewenst gedrag heeft en een of meer vertrouwenspersonen. En draag die gedragscode

uit! Dat voorkomt veel ongeluk.

Jacqueline Joosten is de hoofdredacteur van het vakblad Arbo>>