Onze zoon eet geen bruin terwijl hij weet dat dit wel goed voor hem is. Als begrijpende ouders van een uberpuber (Spitzenhalbstarke?) willen wij hem hierin wel tegemoet komen, maar omwille van zijn gezondheid geen wit voeren. Gelukkig biedt onze locale prijsbreker een grauwe broodsoort aan, waarvan gesuggereerd wordt dat daar wel de onontbeerlijke voedingsvezels in zitten. Ze noemen het Vezelbrood en ten gerieve van onze nakomeling kopen we dat dus. Er gaan per week acht van die broden in de vriezer en via die omweg voor minimaal 80% in het spijsverteringsstelsel onzer zoon.

Na berichten over asbest in bakkersovens, bakkers die asbestkanker vertonen en broodpartijen die ongetwijfeld stiekem het veevoer in gaan, krijgt de naam Vezelbrood opeens een heel nieuwe dimensie. Nou heb ik vroeger enige cursussen asbestherkenning en “Omgaan met asbest” gevolgd en daarbij werd steeds gesteld, dat asbest alleen gevaarlijk is bij inademen. Dan krijg je na een jaar of dertig mesothelioom en dat is een ongeneeslijke tumor waar je heel snel aan overlijdt.

Over het inslikken van vezels werd niet zo moeilijk gedaan. Erger nog: er werd verteld dat er nog heel veel waterleidingpijpen bestaan van het o zo duurzame Eternit® waar best wel vezeltjes van af kunnen eroderen. In drinkwater mag dus ongestraft asbest zitten. Vreemd idee: dat zou betekenen dat je er niet je tuin mee mag besproeien, omdat er dan asbest in het milieu komt. Maar drinken kan wel, daar wordt niemand ziek van.

Maar is dat zo? Hoe is dat bewezen? Alleen van een mesothelioom staat vast dat je dat alleen maar van asbest kunt krijgen, van andere tumoren is dat niet zo duidelijk. Het is aannemelijk dat ze nog nooit een mesothelioom hebben aangetroffen rond het maagdarmtraject en eigenwijze vezeltjes zullen waarschijnlijk niet via de maagwand naar het longvlies zwemmen om daar na dertig jaar rotzooi te trappen. Ik heb ook begrepen dat binnenvoering van de darmen uit cellen bestaat, die maar heel kort leven en daarna vervangen worden. Maar al die darmkanker waar we nu voor (of tegen) in onze poep moeten wroeten, is daarvan bekend waar die vandaan komt? Ik bedoel maar!

In 1988 was ik bedrijfsingenieur bij de Faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek van de TU Delft. Omdat het vol zat met spuitasbest werd heel het faculteitsgebouw tegen astronomische kosten gestript. De zorg voor personeel en studenten was en is bij de TUD zodanig, dat de noodzaak hiertoe volledig werd ingezien. Ook nu nog wordt mankracht besteed aan de opsporing en verwijdering van steeds zeldzamer voorkomende asbestisolatie in gebouwen en, bij voorbeeld, in ovens. En dan lees ik dat ovens waarin voor duizenden mensen brood wordt gebakken, nog steeds niet zijn gesaneerd, omdat de supermarkten niet meer dan een euro zevenendertig willen rekenen voor een vezelbrood. Smakelijk!

ing A.J. Mac Gillavry is zelfstandig hoger veiligheidskundige en publicist.