Als ik binnenkom, vraagt een meneer die ik niet ken, wat ik kom doen, of hij me helpen kan. Hij zit op zijn knieen op de vloer en is druk bezig met schilderstape. Ik vertel wie ik ben en dat ik een afspraak heb. Oke, zegt hij, ik ben hier nog niet zolang, ik ben de opvolger van de magazijnmeester. Dus ik ken nog niet iedereen. En hij gaat vervolgens verder met uitmeten en afplakken.

Op het kantoor wordt ik hartelijk begroet, het is al weer bijna een jaar geleden dat ik hier was. Tussendoor hebben we wel contact gehad via de telefoon, maar dat is toch anders dan face-to-face. Met een kop dampende koffie praten we de laatste ontwikkelingen door. Wat ik me nog steeds afvraag is waarom ze de koffie hier nog steeds zo verschrikkelijk sterk zetten, na een kop zit ik altijd al te springen op mijn stoel.

De nieuwe magazijnmeester is wat rapper dan zijn voorganger die inmiddels met pensioen is. En hij heeft goede ideeen, zo hoor ik. Hij heeft voorgesteld om de looppaden in het magazijn en de werkplaats te markeren, zodat die in ieder geval vrij blijven van opslag. Want als die monteurs aan het eind van de middag terugkomen, laten ze hun zooi slingeren waar het hen het beste uitkomt. Orde en netheid, zoals dat in mijn vak heet, zijn dan ver te zoeken.

Eigenlijk vind ik dit een prachtig voorbeeld over veiligheidscultuur in de praktijk. In een onderzoek bij een vijftal (grote) installatiebedrijven, dat we vorig jaar hebben uitgevoerd, zijn de resultaten over de cultuur weergegeven in een spinnenweb diagram. Daarbij gaat het om tamelijk abstracte begrippen zoals vertrouwen, leervermogen van de organisatie of mate van flexibiliteit. Die zijn ooit gekoppeld aan cultuur door James Reason, een van de pioniers op het gebied van Veiligheidscultuur.

Het lastige van die abstracte begrippen is de vertaling naar de praktijk. Hoe ga je er nu voor zorgen dat je organisatie leert van de dingen die niet goed gaan, van de dingen die je ergeren? Of nog lastiger: hoe kun je iets doen aan de ‘just -culture’, als je bedrijf daarop slecht scoort?

Dit bedrijf heeft daar geen uitgebreid onderzoek voor nodig, die gaan gewoon aan de slag. En hoe dat nu komt, dat het hier zo gaat? Wel, ik denk dat het gewoon komt door de mensen. De baas die no-nonsens is en die de nieuwe magazijnmeester de ruimte geeft. Zorg er maar voor dat het idee uitgevoerd wordt. Mouwen opstropen en aan het werk. Nog een paar plagerige grappen van de collega’s of er ook een rotonde komt, het heeft de aandacht, die veiligheid.

Inderdaad: uiteindelijk maken mensen het verschil, niet de systemen of de onderzoeken.

Hans van Diest | Adviesbureau De Versnelling