Vandaag geen zwarte klussen, gewoon even niets. Er was wel vraag, maar de energie is op.

Altijd bezig met de volgende dag

Een croissant, een bakkie en de krant. Al dat afschuwelijke nieuws, het raakt hem. Dat is voldoende voor nu.
Hij is werkplanner in de bouw en eigenlijk altijd bezig met de volgende dag en de volgende week. De kraan moet er om half acht zijn, maar dan liggen de rijplaten er nog niet. Shit. Welke mannen staan er op steiger 9 om de boel op hun plaats te schreeuwen? Het moet wel klaar
volgende week, want dan wordt er beton gestort voor vloer 3. En dat kan niet worden afgezegd; te grote financiële consequenties.

En dan lazert zijn collega drie etages naar beneden

Hij houdt van zijn werk. Hij leeft voor zijn werk. Het moet goed, het moet volgens afspraak en het moet vooral veilig.
Hij hamert er op. Ja, natuurlijk moet er volgens schema worden opgeleverd, dat vereist de klant. Maar niet als dat ten koste gaat van de veiligheid van ‘zijn’ mensen.

Het moet goed, het moet volgens afspraak en het moet vooral veilig

Te snel gaat gepaard met uitval door ongelukken. Je ziet het gewoon niet meer. Een stijger die wankelt, een geleider die is vergeten – zonder kan ook wel. En dan lazert zijn collega drie etages naar beneden. Even niet opgelet, want de kraan zwenkte al zijn richting op en hij stond daar alleen. Niet volgens afspraak, maar ja. Verdomme.

Kriebelt het, dan stop je

Opletten is niet voldoende. Veiligheid beleef je net zolang tot het in je genen opgesloten zit. Tot je niet beter weet. Kriebelt het, dan stop je. Dan doe je het niet, ook al loop je daardoor achter op schema. Dan maar onbegrip.
De krant en nog een bakkie. Het is nog steeds vroeg.
De krant. Het nieuws. Wat nou veiligheid? De wereld wordt gek.

Jeroen Riemeijer | HR-consultant, voormalig columnist Volkskrant Banen