Nogmaals: over deze feiten bestaat geen verschil van mening. Anders ligt dat over de vraag of de productieleider gedwongen was het binnenkomende telefoontje aan te nemen. Welnee, zegt de werkgever, daar is nooit een instructie voor gegeven. Kan wel zijn, zegt de man zelf, maar vlak voor het vullen van de mallen konden er nog last-minute-wijzigingen worden doorgegeven – aan die mallen. Dat gebeurde altijd per mobiel. En dus voelde iedereen zich verplicht de oproep te beantwoorden. Gerechtshof

Begrijpelijk, oordeelde het Gerechtshof in Leeuwarden in februari van dit jaar. De werkgever had er rekening mee moeten houden dat de productieleider de telefoon in alle omstandigheden zou opnemen. Zelfs daar bovenop die trilplaat – of misschien vooral daar. Want wat heeft het voor zin om mallen te gaan volstorten die misschien nog moeten worden gewijzigd?

Zorgplicht

Daarmee tekende het uiteindelijk oordeel van de rechter zich al af. Want het was duidelijk dat de schade van de werknemer was veroorzaakt door het werk – onder andere door de impliciete instructie om altijd de telefoon aan te nemen. En het vervelende voor de werkgever was dat hij niets had gedaan om het onheil af te wenden. Geen verbod op mobieltjes, geen voorlichting over de gevaren ervan, niets. Dus had hij niet aan zijn zorgplicht voldaan. En dus moet hij de schade vergoeden.

Benzeen

Is deze zaak aanleiding om mobiel bellen op het werk te verbieden? ‘Welnee’, zegt Bas van Batenburg, advocaat en partner bij Van Batenburg en Van der Vlies Advocaten. ‘Mobieltjes zijn niet te vergelijken met benzeen of asbest. Op zich zijn ze niet schadelijk. Alleen in bepaalde situaties, zoals op zo’n trilplaat, wordt het link. De werknemers liepen al risico, zegt de rechter dan. Ze moesten al hun kop erbij houden, en nu laat je ze ook nog eens mobiel bellen.’

Telefonische afspraak

Maar als de feiten ook maar een beetje anders hadden gelegen, had het oordeel heel anders kunnen uitvallen, benadrukt Van Batenburg. ‘In deze zaak kon de werknemer altijd, op ieder moment worden gebeld. Anders ligt het misschien als de werkgever wel wijzigingen doorgeeft, maar altijd op een vast moment. Bijvoorbeeld vlak voor het betonstorten. Dat heb je niet over lukrake instructies, maar over een telefonische afspraak. Als de medewerker dan een ongeval krijgt, is de aansprakelijkheid veel minder duidelijk.’

Prive

En wat als het gsm-gebruik niets te maken heeft met het werk? Bijvoorbeeld als de medewerker op de steiger zijn Hyves-account bezoekt? Of als de partner met enige regelmaat belt voor huishoudelijke zaken? ‘Ook dan heeft een schadeclaim minder kans’, zegt van Batenburg. ‘Oke, als advocaat kun je dan stellen dat de werkgever dat niet had mogen toelaten. Maar wat had hij moeten doen om zo’n verbod te handhaven? Werknemers fouilleren op mobieltjes? Dat kun je niet van hem vragen.’

Advies

Terug naar de zaak van de projectleider. Wat had de werkgever in dit geval moet doen? Volgens van Batenburg is het simpel. ‘Hij had nooit moeten toestaan dat werknemers in zo’n gevaarlijke situatie telefoongesprekken gingen voeren. Hij had dat moeten voorkomen met schriftelijke instructies en duidelijke voorlichting. En misschien nog belangrijker: hij had eens na moeten denken over zijn processen. Want is het echt nodig om iedere keer vlak voor het vullen van een mal nog een wijziging door te geven?’

Klik hier voor de uitspraak van het Gerechtshof