Maar deze dagen liggen onder vuur. Want zien we hier geen vorm van leeftijdsdiscriminatie? Bovendien: maakt de regeling de ouderen niet onnodig duur? En zorgt ze inderdaad voor fittere senioren?
Vooral aan dat laatste lijkt de STAR te twijfelen. ‘Waar deze seniorendagen niet aantoonbaar bijdragen tot een verhoging van de arbeidsdeelname van ouderen, moeten zij worden omgebouwd’, bericht het Financieele Dagblad. Het geld kunnen we – volgens de Stichting – inzetten voor effectievere maatregelen. Bijvoorbeeld verbetering van het loopbaanbeleid en de arbeidsomstandigheden. En scholing voor de eigen of een andere branche.’ Transportbranche
Een goed plan, vindt adviseur Niels Mooij van Gezond Transport, kenniscentrum voor de sector transport en logistiek. ‘De gedachte achter die dagen is dat je ouderen zoveel mogelijk moet ontzien. Maar daar zijn niet alle senioren bij gebaat. Sommigen help je meer door het werk anders in te richten, anderen door ze meer uitdaging te geven. Je kunt dus beter investeren in maatwerk.’
Bovendien creeren de seniorendagen volgens Mooij een vals gevoel van veiligheid. Werkgevers denken dat ze er hiermee zijn. Maar als je er echt voor wilt zorgen dat ouderen gezond de eindstreep halen, moet je aandacht besteden aan drie verschillende thema’s:

preventie, verzuimbegeleiding en re-integratie,
opleiding, ontwikkeling en mobiliteit,
arbeidsvoorwaarden (op maat voor werknemers van elke leeftijd).

Let wel: volgens Mooij is dit geen kwestie van of/of, maar van en/en. ‘Ik heb bedrijven gezien die veel investeerden in de RI&E, de pago en allerlei technische hulpmiddelen. Maar het opleidingsbeleid ging er een beetje bij. Andere werkgevers legden juist de nadruk op trainingsbeleid, maar daar kregen medewerkers weer geen kans om minder te gaan werken. In beide gevallen lopen die mensen uiteindelijk toch tegen grenzen op. Daarom moet je een goed contact hebben met de medewerker, en weten wat er leeft op alle drie de dimensies. Met andere woorden: je bent als werkgever aan het schaken op drie borden tegelijk.’

Spaarpotje
En de werknemer schaakt mee. ‘Die moet zich pro-actief opstellen’, zegt Mooi. ‘Als jij al 10 jaar hetzelfde werk doet, kun je niet lijdzaam afwachten tot je last van je rug krijgt. Dan moet je zelf actie ondernemen. Ik hoorde dat de Stichting van de Arbeid pleit voor een individueel spaarpotje. Dat lijkt me een goed idee. Daarmee kunnen werknemers zelf bepalen welke opleidingen ze gaan volgen – en dus nemen ze zelf verantwoordelijkheid. Het is wel belangrijk dat ze daarover in gesprek gaan met hun werkgever.’

Voor u geselecteerd:Opleidingen:
>Arbo en leeftijdsbewust personeelsbeleid

>Duurzame inzetbaarheid

Boeken:

>OR en leeftijdsbewust personeelsbeleid

>Werkdruk, stress en werkplezier