Maar dat ligt anders bij bijvoorbeeld nanodeeltjes. ‘Daar is gewoon nog niet zo veel over bekend’, zegt Frings-Dresen. ‘Dus als iemand in een branche waar met die deeltjes wordt gewerkt, last krijgt van hoesten, zal de bedrijfsarts niet onmiddellijk actie ondernemen. Pas als meer werknemers zich melden, zal hij aanvullende informatie vragen, bijvoorbeeld bij ons. Vervolgens kan hij er op aandringen dat de werkgever onderzoek doet op de werkplek. Er zijn tegenwoordig ontwikkelingen gaande om de blootstelling aan nanodeeltjes te kunnen vaststellen. Maar nogmaals: voor een bedrijfsarts is dit een nieuw terrein.’

Werknemers
Waarschijnlijk glippen er dus gevallen van beroepsziekten tussen het net. Daarom gooit het NCvB het over een andere boeg. ‘Op dit moment zijn we voor onze cijfers afhankelijk van de meldingen van bedrijfsartsen’, zegt Frings-Dresen. ‘Maar er liggen plannen om in de toekomst aan de werknemers te vragen of de aandoening zijn toe te schrijven aan het werk, bijvoorbeeld: ‘Hebt u een vermoeden dat bepaalde werkzaamheden leiden tot bepaalde klachten?’ Op die manier kunnen we in kaart brengen waar de risico’s liggen en kunnen werkgevers, werknemers en branches worden aangezet om preventieve maatregelen te nemen. Uiteindelijk is dat natuurlijk ons doel.’

Monique Frings-Dresen is hoogleraar op het gebied van ontstaan en preventie van arbeidsgebonden aandoeningen binnen het Coronel Instituut voor Arbeid en Gezondheid binnen het Academisch Medisch Centrum (AMC) te Amsterdam. Zij is eindverantwoordelijk voor de activiteiten van het NCvB.

Voor u geselecteerd: Handboek Arbeidshygiene

Het Handboek Arbeidshygiene is een nuttig naslagwerk bestemd voor iedereen die in hun dagelijkse praktijk te maken hebben of krijgen met gezondheidseffecten op de werkplek. .

meer informatie