In het kader van een initiatief voor het vergroten van de arbeidskwaliteit van werknemers (“Initiative Neue Qualitat der Arbeit” of INQA) werd in Duitsland een programma voor de comparatieve beoordeling van de bestanddelen van epoxyharsen ontwikkeld en getest. De resultaten waren afkomstig van in-vivo-, in-vitro- en in-silico-analyses. Er werden ook gegevens over de mens geanalyseerd (waaronder uitgebreide gegevens van de vereniging voor dermatologie IVDK). De praktische relevantie daarvan werd beoordeeld door een stuurgroep. Voor het dichten van gegevenshiaten werd voor geselecteerde reactieve oplosmiddelen een gericht testprogramma uitgevoerd.

Van de 51 in epoxyharssystemen aanwezige stoffen werden er 46 geclassificeerd. Daarvan werd de helft vanwege een gebrek aan geschikte gegevens ingedeeld in de standaardcategorie “sterk sensibiliserend” (“HS”). Zestien werden rechtstreeks in die categorie ingedeeld, waaronder: bisfenol-a- en bisefenol-f-hars, bisfenol-a-epichloorhydrine MW 340, ethyleendiamine, diethyleentriamine, trimethylhexamethyleendiamine, triethyleentetramine, isoforondiamine, m-xylyleendiamine, ftaalzuuranhydride, tetrahydroftaalzuuranhydride, hexahydroftaalzuuranhydride, 1,4-butaandioldiglycidylether, 1,6-hexaandioldiglycidylether, fenylglycidylether en cresylglycidylether.

Overwogen moet worden om deze stoffen te vervangen door andere stoffen.
Uit het project is een procedure voortgekomen voor het karakteriseren van de sensibiliserende eigenschappen van veel stoffen die in epoxyharssystemen zitten, en input voor classificaties.

De resultaten zullen worden opgenomen in de databanken van de Duitse instellingen die met de uitvoering van de sociale-verzekeringswetten zijn belast, en criteria verschaffen voor de selectie en etikettering van epoxyproducten.