nieuws
CE-markering is niet waterdicht
Een non-food product met een Europees CE-logo is per definitie veilig. Toch? Nee, zegt de Algemene Rekenkamer.
Dat valt te lezen in haar rapport ‘Producten op de Europese markt: CE-markering ontrafeld’. Achter de CE-markering zou geen waterdicht systeem zitten. Het is evenmin een keurmerk, concludeert de Rekenkamer. Gemiddeld moeten producenten elk jaar achthonderd producten van de Europese markt halen die onder het CE-systeem vallen. Omdat ze onveilig zijn, of ongezond.
Complexe regelgeving, weinig nalevingsprikkels
Fabrikanten moeten zelf waarborgen dat producten die zij op de markt brengen aan de veiligheidseisen voldoen. “Maar publieke belangen als gezondheid en veiligheid kunnen op gespannen voet staan met economische belangen als winstmaximalisatie. Niet alle marktpartijen zijn zonder meer bereid de publieke belangen te garanderen. Vooral wanneer de prikkels om CE-regelgeving na te leven niet groot zijn. Zo is de regelgeving bijvoorbeeld zo complex dat het soms gewoon niet duidelijk is aan welke regels moet worden voldaan”, concludeert de Rekenkamer.
Versterkt toezicht is nodig
Ook het toezicht op het CE-systeem is kwetsbaar. Het toezicht op de veiligheid van producten is in Nederland verdeeld over vijf rijksinspecties: de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA), het Agentschap Telecom (AT), de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ), de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) en de Inspectie SZW. Minister van Economische Zaken Kamp zegt dat de rijksinspecties samen zullen onderzoeken “in hoeverre er meer mogelijkheden zijn om de eindgebruiker te betrekken bij het markttoezicht.” Die eindgebruikers zijn zowel consumenten als professionele eindgebruikers.
Niet alle lidstaten even streng
Het gaat om één Europese markt. Maar het toezicht op die Europese markt is verdeeld over de nationale toezichthouders van de afzonderlijke lidstaten. Niet alle lidstaten zijn even streng in hun toezicht. Bovendien kunnen marktpartijen zelf kiezen in welk land zij hun product op de markt brengen. Daarnaast wisselen de toezichthouders van de verschillenden lidstaten hun inspectieresultaten te weinig uit.
Bron: rekenkamer.nl
