Op 15 juli 2010 meldt de werknemer zich ziek. De bedrijfsarts oordeelt dat hij het werk weer geleidelijk kan hervatten. Omdat de man niet komt opdagen, wordt hij op 28 juli 2010 op staande voet ontslagen. De werknemer wil dat dit ontslag wordt vernietigd omdat hij ziek was en stapt naar de kantonrechter.

Deze overweegt dat de werkgever de man niet vanwege zijn ziekte heeft ontslagen, maar omdat hij zich steeds niet hield aan afspraken over zijn aanwezigheid en de communicatie daarover. De kantonrechter neemt daarbij in aanmerking dat er sprake was van een grote reeks vergelijkbare, voor de werkgever ontoelaatbare, handelingen en dat de werknemer meerdere keren mondeling en schriftelijk is gewaarschuwd dat bij herhaling ontslag zou volgen.

De werkgever heeft dus duidelijk gemaakt dat het voor hem van groot belang was dat de gemaakte afspraken werden nageleefd. De werkgever heeft voldoende rekening gehouden met de lichamelijke klachten van de man. Zijn werktijden zijn aangepast en hem is voorgesteld om een second opinion aan te vragen als hij het niet eens zou zijn met de bedrijfsarts.

Naar het oordeel van de kantonrechter dient een werkgever met een werknemer duidelijke afspraken te kunnen maken over diens aan- en afwezigheid, zelfs als de werknemer arbeidsongeschikt is. Het was voor de werkgever niet werkbaar dat hij iedere dag moest afwachten of en hoe laat de werknemer zou verschijnen, terwijl er voor de bedrijfsarts – en ook voor een tweede bedrijfsarts die de werknemer heeft beoordeeld – geen sprake was van arbeidsongeschiktheid. Het ontslag op staande voet is dan ook rechtsgeldig.

Kantonrechter Dordrecht 16 mei 2011, JAR 2011, 177

Wilt u meer jurisprudentie? Lees Vakblad Arbo>>