De staatssecretaris wijst de vordering af: door de inconsistente verklaringen van de werknemer is niet duidelijk geworden wat er precies is gebeurd. De werknemer heeft in ieder geval niet aannemelijk gemaakt dat de schade het gevolg was van het voorval. Er was geen sprake van onvoldoende nakomen van de zorgplicht. In het hoger beroep van de werknemer oordeelt de Centrale Raad van Beroep als volgt.

Vaste rechtspraak

Volgens de Raad is het vaste rechtspraak (CRvB 12 juni 2000, ECLI:NL:CRVB:2000:AB0072) dat een ambtenaar recht heeft op vergoeding van de schade die hij lijdt in de uitoefening van zijn werkzaamheden indien het bestuursorgaan zijn zorgplicht niet is nagekomen. De woorden “in de uitoefening van zijn werkzaamheden” duiden op het noodzakelijke causale verband tussen de uitoefening van de werkzaamheden en de schade. Het is aan de betrokkene om feiten en omstandigheden aan te dragen waaruit blijkt dat sprake is van een voldoende mate van waarschijnlijkheid (CRvB 22 april 2010, ECLI:NL:CRVB: 2010:BM3714). De werknemer vindt dat hij daarin is geslaagd en dat zijn letsel het gevolg is van slechte arbeidsomstandigheden.

Niet mee

De Raad gaat hier niet in mee. De werknemer heeft verklaard dat hij na het afsluiten van de telefoon bij het opstaan van de stoel door zijn knie ging en dat daardoor de meniscus van de linkerknie zou zijn beschadigd. Kort daarna hebben twee P&O-medewerkers de werkplek bezocht om het ongeval te onderzoeken. Volgens de werknemer stond het bureaublad te laag ingesteld en wilde hij dat ontwijken. Hij heeft het blad hoger gezet en daarmee was volgens hem de kous af. Op zijn eigen werkplek had hij een aangepaste stoel, maar die nam hij niet steeds mee naar beneden. Hij verklaarde daarover lachend dat “dit hem eigenlijk zelf te verwijten was”.

Verder onderzoek?

Gelet op deze bevindingen bestond er destijds geen aanleiding voor verdergaand onderzoek. Tijdens een rechtszitting in juli 2012 heeft de werknemer verklaard dat hij bekneld was geraakt onder het bureau en dat er monitoren zouden zijn gevallen bij de poging hem te bevrijden. Maar dat blijkt nergens uit en de Raad acht dit verhaal niet aannemelijk. De werknemer heeft wel last van zijn knie, maar voorafgaand aan het voorval van 22 september 2005 had hij ook al aanzienlijke knieklachten, zowel links als rechts. De latere vervanging van het meubilair had te maken met een reorganisatie en herindeling van de werkplekken, en hield geen verband met het incident. De vordering wordt afgewezen.

Bron: CvdRM, 17 maart 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1225
Auteur: Rob Poort | Bureaupoort.nl