Zo voldoe je ook meteen aan de wet, want intercollegiale toetsing is sinds kort verplicht. Maar helaas komt die slechts moeizaam van de grond.

Geschikte casus voor intercollegiale toetsing

Al jaren werkt de HVK’er voor hetzelfde bouwbedrijf, maar nu blijken de hijsmiddelen voor zware objecten niet gecertificeerd. Doet hij alsof hij niets heeft gezien bij deze trouwe klant? Of gaat hij toch in gesprek met de directeur? Volgens Ronald Meijer, docent HVK bij Copla, is dit een geschikte casus voor intercollegiale toetsing (ICT). “Collega-HVK’ers hebben zoiets misschien nog niet bij de hand gehad en zo’n casus zet ze aan het denken. Ook kunnen zij uitleggen hoe zijzelf in zo’n geval zouden reageren.”

Formulering eisen intercollegiale toetsing vaag

Een nuttig instrument, die ICT. Vandaar dat de wetgever hem verplicht heeft gesteld. Als HVK’ers willen blijven beschikken over een certificaat, moeten ze “twee of vier keer in de vijf jaar” een casus inbrengen. En die moeten ze bespreken in een bijeenkomst met “enkele andere deskundigen”. Die formulering is wat vaag, vindt Meijer ook. “Is het nu twee keer in de vijf jaar, of vier keer? Ook is niet duidelijk hoeveel anderen bij de bijeenkomst aanwezig moeten zijn en welke achtergrond zij moeten hebben. En tot slot: zo’n bijeenkomst moet worden vastgelegd in een rapportage, een zogenoemde portfolio. Maar aan welke eisen moet die voldoen?”

Intercollegiale toetsing: geen toetsing, maar intervisie

Die vaagheid in de wet is niet Meijer’s enige kritiek op de ICT. Zijn andere punt is fundamenteler: de naam deugt niet. “De term intercollegiale toetsing suggereert dat je elkaar de maat neemt. Dat een HVK’er met een probleem komt en vertelt hoe hij dat heeft opgelost. En dat anderen dan zeggen: ‘dat had ik zelf heel anders gedaan’. Maar dat is absoluut niet de essentie. Het gaat niet om correctie achteraf, maar om een oplossingsrichting bij een bestaand dilemma. Vandaar dat wij bij onze HVK-opleiding niet spreken van ICT, maar van intervisie.”

Wat is de oplossing?

Een wettelijke verplichting vol vaagheden, die volgens Meijer nog niet erg van de grond komt. “Er is veel koudwatervrees.” Wat is de oplossing? “Allereerst: goede voorlichting. Laat mensen zien dat intervisie niet zoveel tijd hoeft te kosten. Drink drie uur lang met een aantal collega’s een kop koffie en maak een verslag. Dan ben je in twee dagdelen klaar.” Een andere optie: digitale oplossingen. Een groepsgesprek via Skype? “Wellicht. Het voordeel van de vaagheid in de wet: er staat nergens dat je fysiek aanwezig moet zijn. En een digitale oplossing maakt die intervisie wel laagdrempeliger.”

> Dit is een korte samenvatting van het artikel ‘ICT valt nog niet mee’ van Peter Passenier. Lees het volledige artikel in Vakblad Arbo 9-2016.

[box type=”shadow” ]> Wikken en wegen is een vak apart. Deel uw eigen kennis en ervaring met die van deskundigen van naam op de Praktijkdag Wikken & wegen op 13 december in Veenendaal.[/box]