Het verslag vervolgt met: daarvoor is het nodig dat hij inventariseert aan welke gezondheids- en veiligheidsrisico’s zijn werknemers worden blootgesteld en dat hij gerichte maatregelen neemt om de risico’s te beheersen. Als zijn werknemers toch ziek worden door het werk of als er een ongeval plaatsvindt, moet hij gerichte maatregelen nemen om de gevolgen zo veel mogelijk te verminderen en herhaling te voorkomen. Hij laat zich daarbij ondersteunen door deskundigen die bij hem in dienst of door hem gecontracteerd zijn, zoals een preventiemedewerker, bedrijfsarts, arbodienst en bedrijfshulpverlener.
Merkwaardig dat de andere deskundigen, die zo nodig ook op wettelijke basis kunnen of moeten worden ingeschakeld, ontbreken. Voor de volledigheid: ik doel op de veiligheidskundige, de arbeidshygienist en de arbeid- en organisatiekundige. Maar dat heeft wellicht te maken met de wens het jaarverslag toch enigszins te beperken. Het heeft immers nu al een omvang van 72 pagina’s. Hoe dan ook, al eerder in 2013 bracht de Inspectie een rapport uit met enkele kerngegevens over de naleving van de Arbowetgeving. En uit dit – door de Inspectie zelf representatief genoemde – onderzoek komen toch wel schokkende cijfers naar voren. Zeker omdat de Inspectie aangeeft dat de naleving van de genoemde verplichtingen al een aantal jaren achteruitgaat.
Wat waren die kerncijfers? Welnu: 45% van alle bedrijven en instellingen beschikte over een actuele inventarisatie en evaluatie van de arbeidsrisico’s. Dat is dus nog niet eens de helft van alle bedrijven in ons land! Slechts 27% had een schriftelijke arbeidsongevalsregistratie. En dat terwijl er naar schatting zo’n kleine 224.000 arbeidsongevallen met letsel en verzuim per jaar plaatsvinden (TNO, 2 juli 2012). Bij 44% van de onderzochte bedrijven was een preventiemedewerker aangesteld. En 73% heeft een contract met een arbodienst. Geen idee wat voor soort contract, maar het cijfer is hoger dan je zou verwachten, gezien de andere resultaten. Volgens de Inspectie is het geschetste beeld iets beter voor grote dan voor kleine bedrijven en voor sectoren met de grootste risico’s iets beter dan voor de minder risicovolle. Op grond van deze resultaten heeft de Inspectie SZW zich voorgenomen in 2014 nog meer in te zetten op de naleving van de arbozorgverplichtingen.
Dat klinkt mooi, maar de vraag is of de Inspectie dit voornemen ook kan realiseren. Op deze plaats heb ik al vaker gesproken over het bedroevend geringe aantal arbo-inspecteurs in relatie tot het aantal bedrijven en werkenden in Nederland. De cijfermatige overzichten uit het Jaarverslag 2013 geven ook geen helder beeld van de aantallen. Zo staat in de Kengetallen over 2013  dat er 14.440 actieve arbo-inspecties zijn uitgevoerd. Dat zijn er niet alleen 1.526 minder dan in 2012, ook betreft het niet uitsluitend arbo-inspecties, maar ook controles inzake de Arbeidstijdenwet, de Kernenergiewet en de Warenwet. Die hebben misschien wel een relatie met Arbeidsomstandigheden, maar zijn niet direct een controle op de Arbowetgeving. Voor dit werk zijn 224 arbo-inspecteurs beschikbaar. Een handjevol, dat echt niet voor verbetering van de situatie kan zorgen. Los daarvan zou ondernemend Nederland zich diep moeten schamen voor de bedroevend slechte naleving van de arbowetgeving!
Auteur:  Rob Poort | Reageren? www.bureaupoort.nl