Ik lees een calamiteitenrapport. In de conclusies staat: "Er waren meerdere kritische momenten waarop anders gehandeld had kunnen worden." In een ander rapport lees ik over "rode vlaggen in aanloop naar het incident" en "opmerkelijk dat niemand de omissie heeft opgemerkt."
Goed samenwerken is zowaar niet eenvoudig. Alle reden, vindt Gert van der Kolk, om je tijdig af te vragen waarom een samenwerking zeker zal mislukken. En daar dan beheersmaatregelen op los te laten.
Regelmatig beland ik in discussies of getallen helpen om iets over veiligheid te zeggen. Zoals zo ongeveer op iedere vraag in veiligheid is hier het enige juiste antwoord: 'Dat hangt ervan af'. Maar we kunnen eens een beetje mijmeren aan de hand van wat officiële slachtoffercijfers.
Met een vermoedelijk vuurwerkverbod op komst willen liefhebbers vast nog even lekker knallen bij de overgang van 2025 op 2026. Dat zou weleens voor extra veiligheidsrisico's kunnen zorgen.
Dingen die niet gebeurd zijn, horen niet thuis in de tijdlijn van een incident. Dat klinkt logisch, maar blijkt telkens weer behoorlijk ingewikkeld.
Ooit afgeschreven en weggestuurd, nu onmisbaar door tekorten. Wat zegt dit over omgaan met werkervaring?
Februari, het blijft een bijzondere maand voor arbeidsrisico's. Niet alleen omdat de maand eens in de zoveel tijd een dagje extra telt. Maar vooral omdat februari ons confronteert met een zeer hoog gehalte aan arbeidsrisico's.
In veiligheidsland proberen we dingen te beheersen. Liefst vooraf. Als dingen voorspelbaar zijn weten we immers beter hoe ermee om te gaan. Met goede besluiten fouten voorkomen voordat ze gebeuren, is de beste manier van beheersing.
Weleens meegemaakt dat je iets hebt opgemerkt dat voor grote problemen kan zorgen? En dat degene die je daarop attendeert, reageert met: 'Prima dat je een probleem meldt, maar ik verwacht ook dat je met oplossingen komt'?
In een ruimte vlak naast een koeienstal sta ik een workshop te geven voor een groep zorgprofessionals. Het gaat over incidentonderzoek.
