Lina werkt al jaren in de bedrijfskantine. Ze kent het ritme van de drukte en de kwetsbaarheid van een team dat op elkaar vertrouwt.  

De casus van Lina 

Op een donderdagmiddag gebeurt er van alles tegelijk. Een dienblad schuift weg, iemand roept iets over ontbrekende voorraad, stemmen verharden. In die opbouw van gebeurtenissen botst ze met haar collega Marco.  

Volgens Lina ging het snel. Hij zei dat ze te traag werkte. Zij reageerde fel, feller dan ze gewend is van zichzelf. Direct daarna werd het stil. Marco kwam dichterbij dan prettig was. Niet bedreigend, wel voelbaar. Dat ene moment van de ruzie bleef in haar lichaam hangen en kreeg thuis steeds meer gewicht. 

Ze maakte haar dienst af, maar de spanning kantelde in boosheid. De volgende ochtend belt ze mij.  

Wat Lina wil  

Wanneer we elkaar spreken, is Lina helder. Ze wil niet met haar leidinggevende bespreken wat de ruzie emotioneel met haar heeft gedaan. Die laag houdt ze voor zichzelf. Wat ze wél duidelijk maakt, is dat zij niet kan terugkeren zolang Marco daar werkt.  

Lina vertelt dat dit voor haar niet op zichzelf staat. Eerdere opmerkingen, lichte botsingen, misverstanden die nooit zijn uitgesproken. Ze zegt dat ze daar te lang mee heeft doorgelopen en dat haar grens nu bereikt is. Haar wens richting de organisatie is eenvoudig geformuleerd: ze wil niet meer met hem samenwerken.  

We kijken samen naar wat voor haar haalbaar is. Ik benoem dat een werkgever niet zomaar een dienstverband kan beëindigen, hoe begrijpelijk haar wens ook is. Het gaat niet om overtuigen, het gaat om zicht geven op het speelveld waarbinnen zij beweegt.   

Haar grens blijft staan.  

Mijn rol en de begrenzing ervan  

Een dag later neemt Marco contact met mij op. Hij wil zijn kant van het verhaal bespreken. Ik leg hem rustig uit dat ik niet de juiste vertrouwenspersoon voor hem ben en dat een collega hem een veilige en neutrale ruimte kan bieden. Ik geef hem het nummer. Verder niets.  

Wat ik hem niet vertel, is de reden dat ik hem niet kan ondersteunen. Want het feit dat ik Lina al heb gesproken over hun ruzie is volledig vertrouwelijk.  

Ordenen en voorbereiden  

Met Lina werk ik aan de stap die zij wél wil zetten. Ze wil haar leidinggevende informeren dat zij voorlopig niet kan terugkeren naar de werkvloer. En dat samenwerking met Marco voor haar niet mogelijk is. Ze wil dit doen zonder uitleg over emoties en zonder terug te kijken op het incident. Ze wil alleen haar grens benoemen. 

We zoeken taal die zuiver is. De woorden die iets vastleggen zonder uit te breiden. Woorden die overeind blijven wanneer het gesprek spannend wordt. Het helpt haar om ze hardop te oefenen. Precies, rustig, zonder aanvullende details.  

Naar een veilige werksetting 

Volgens Lina luistert haar leidinggevende aandachtig. Hij geeft aan dat ze tijd mag nemen en dat verdere stappen later ter sprake zullen komen. Dat brengt rust, maar geen oplossing.  

De dagen erna spreken we elkaar nog een paar keer. Lina blijft bij haar grens. Ze wil geen gezamenlijk gesprek, geen vorm van mediation en geen gesprek met Marco. Ze wil duidelijkheid over een werksetting waarin zij zich veilig voelt. Voor haar is dat een situatie zonder hem. 

Wat Marco doet, wat hij nodig heeft en hoe de leidinggevende dit intern oppakt, blijft buiten mijn traject. Mijn rol ligt bij Lina en bij wat voor haar draaglijk en overzichtelijk is.  

Wat deze casus laat zien  

In het contact met Lina wordt duidelijk dat dit moment niet op zichzelf stond. Het incident maakte zichtbaar wat al langere tijd spanning gaf.

Wat er in de kantine gebeurde was een kort moment, maar de impact ervan is dat niet. Soms raakt een woordenwisseling aan eerdere ervaringen die al langer onder de oppervlakte aanwezig waren. Dan wordt een incident een kantelpunt. Een grens die zichtbaar wordt op het moment dat iemand merkt dat terugkeren niet meer vanzelfsprekend is. 

Voor de organisatie ontstaat op dat moment een complex vraagstuk. Een wens die raakt aan het dienstverband van een collega is nooit eenvoudig. Voor mij als vertrouwenspersoon ligt die afweging niet op tafel. Mijn focus ligt bij wat voor Lina nu mogelijk is.  In haar geval is dat het helder uitspreken van haar grens, zonder verdere duiding van emoties of een reconstructie van het incident.  

Tip  

Behandel een escalatie niet als incident, maar als signaal dat iemand diens grens heeft bereikt.